Makine müteahhitliği modeli, ülkemizde uzun yıllardır özellikle biçerdöver işletmeciliğinde başarıyla uygulanan bir yöntemdir. Bu yöntemde aslında makine üzerinde bir ortaklık söz konusu olmayıp, ticari bir faaliyet esastır. Yeterli sermayeye sahip işletmeler veya müteşebbisler, ticari bir yatırım yaparak, yapacağı tarımsal faaliyete uygun bir makine parkı oluşturmaktadır. Örneğin biçerdöver işletmeciliğinde, en az 1 biçerdöver, 2 traktör, 2 saman taşıma römorkundan oluşan makine parkına yatırım yapan işletme sahibi veya müteşebbis, aynı zamanda bu makine parkının işinde uzmanlaşmış operatörler tarafından kullanılmasından, makine parkının bakımlı olmasından, arıza durumunda arızanın giderilmesinden sorumludur. Görüldüğü üzere makine parkının oluşturulması, bakımlı tutulması ve arıza durumunda arızanın giderilmesi, hizmet verenin (yatırımcının) sorumluluğundadır. Hizmet alan çiftçiler ise miktar (ton, depo, römork vs) alan (dekar) veya zaman esaslı olarak (saat, gün, ay, sezon vs) aldığı hizmetin bedelini, hizmet verene ödeyerek bu makine parkından yararlanmaktadır. Makinaların ilk yatırım sermayesi, kullanacak operatörlerin temini,  makinaların bakımlı olması ve arıza durumunda arızanın giderilmesi hizmet alanın sorumluluğunda değildir.

Makine müteahhitliği modeli karşılıklı fayda esası üzerine kurulmuştur. Yatırımcı hizmet vererek ücret almakta, aldığı ücret ile yatırımını faydaya dönüştürmektedir. Hizmet alan ise yeni bir yatırıma girmeden, sadece aldığı hizmetin bedelini ödeyerek tarımsal işlerini yürütmektedir. Bu nedenle makine müteahhitliği modeli, sahada diğer ortak makine kullanım modellerine göre (komşu yardımlaşması, makine ortaklığı, makine kooperatifleri, makine parkları, makine birlikleri vb.) daha sürdürülebilir ve ülkemiz insanının sosyal, kültürel ve ekonomik yapısına daha uygun bir model olarak görülmektedir.

Biçerdöver işletmeciliğindeki başarılı uygulama farklı tarımsal işler içinde model oluşturmaya başlamıştır. Özellikle ilk satın alma fiyatı yüksek, yaptığı tarımsal fonksiyonu kısıtlı, kullanımı uzmanlık veya ekip gerektiren genellikle kendi yürür makinalar ile yapılan silaj hasadı, taşınması ve paketlemesi, pamuk hasadı, taşınması, balyalanması, şekerpancarı hasadı, yüklenmesi ve taşınması, kendi yürür ilaçlama makinalarıyla ilaçlama yapılması gibi tarımsal işlerde makine müteahhitliğine olan ilgi her geçen yıl artmaktadır. Bu tarz tarımsal üretimin belirli bir aşamasında makine müteahhitlerinden hizmet alma uygulamasının yanı sıra, bazı bölgelerde makine parkı yeterli olan makine müteahhitleri, tarımsal işleri toprak işlemeden-ekime, bakımdan-sulamaya, hasattan-taşımaya kadar paket iş olarak almakta, böylece hizmet veren ile hizmet alan arasında karşılıklı fayda esasına dayanan bir işbirliği yürütülmektedir.

Yukarıda olumlu yönleri anlatılan makine müteahhitliğinin, bünyesinde barındırdığı bazı risklerden de bahsetmemiz kaçınılmazdır. Özellikle makine müteahhidi sayısının (hizmet verenin) az olduğu yerlerde tekelleşme olması en büyük risktir. Böyle durumlarda hizmet veren az, hizmet talep eden fazla olacağı için, yapılan hizmetin fiyatı artabilmektedir. Yani makine müteahhidi fiyat artırımına gidebilmektedir. Veya iş seçmekte, kolay, yakın, büyük işleri seçerek, diğer kendisi için dezavantajlı gördüğü işleri yapmaktan imtina etmektedir. Bir başka risk ise makine parkının yetersiz oluşudur. Hizmet veren makine müteahhidi ve hizmet talep eden çiftçi tüm şartlarda mutabık kalsa bile, makine parkının yetersiz olması durumunda, işlerin zamanında yapılamaması veya bitirilememesi ciddi sorunlara neden olmaktadır. Bu nedenle makine müteahhitliği modelinin hizmet alan açısından başarılıyla uygulanabilmesi için, yörede yeterli sayıda makine müteahhidi ve yeterli makine parkının bulunması elzemdir.